Hoop en moed

Het voelt een beetje onwennig. Als schrijver te worden ondervraagd over wat je schrijft. Wat de bedoeling geweest is om een indringend verhaal te vangen tussen twee kaften. Natuurlijk wil ik een groot lezerspubliek bereiken en als er tussen die lezers maar een enkeling is die ik met mijn schrijverij hoop en moed kan bieden dan durf ik aan mezelf daarvoor best een schouderklopje uit te delen.

Als schrijver ben ik 'maker' en als enthousiast vrijwilliger ben ik een doener. Toch lijkt het één niet ver van het ander af te liggen. Ik ben evenveel bedenker als kunstenaar besef ik weleens. Ik schilder met woorden en weet er geregeld zelfs een aardige compositie van te maken. Ik ben a-muzikaal, maar zonder muziek is wat ik creëer prima te lezen, met muziek zou het wellicht een tranenzang worden. Het boek dat nu nog als manuscript bij de uitgever ligt is er een met een begin dat velen misschien bekend voorkomt, maar met een eind waar ik nog heel wat delen aan zou kunnen toevoegen.

Het interview dat ik kort geleden gaf zal binnenkort worden gepubliceerd in de lokale krant en op internet voorhanden zijn voor hen die niet in onze regio wonen. Hierin onthul ik de titel van het boek dat nu nog als manuscript ligt te wachten om zich te ontpoppen en zich ontvouwt als gracieuze vlinder die zich vrij weet om te vliegen waar ze wil. Ze zal aan de horizon verdwijnen en ergens ten prooi vallen aan de grillen van de natuur, maar is niet ieder einde het begin van iets nieuws?


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Hoop en moed

zinderend

Inspiratie

Geduld

Broer en zus

De ontmoeting