Ineens dringt het tot me door. Het is wel zeer ongebruikelijk te debuteren met een verhalenbundel en dan een biografie in twee delen te publiceren. Doorgaans gaat een auteur de markt op met een roman om later pas met een biografie op de proppen te komen. 

Waarom is het bij mij net anders verlopen, vraag ik me af? De verhaaltjes die ik schreef naar aanleiding van wat ik als kersverse opa meemaakte met onze kleinzoon die nu alweer zeven is, werden gebundeld en ik mocht ermee debuteren. Daar heb ik vrede mee, maar de biografie in twee...

Lees meer en reageer.

Niet langer hoef ik het voor me te houden. 

Uitgerekend in een interview voor de lokale weekkrant onthul ik de naam van het boek dat nu nog als manuscript in handen van de uitgever is die er met de tijd een goed leesbaar boek van moet maken met een aansprekende voor en achterkant. Op de rug van het boek zal de titel en mijn naam prijken zodat het in de boekenkast direct duidelijk is waar het staat. 

Dirigent zonder stokje. 

De titel is alles verhullend en pas bij het lezen van de achterkant zal duidelijk worden dat de titel de lading die ik het boek gaf volledig dekt. Wie is de dirigent en waarom zwaait hij of zij niet met een stokje om de musici te dirig...

Lees meer en reageer.

Het voelt een beetje onwennig. Als schrijver te worden ondervraagd over wat je schrijft. Wat de bedoeling geweest is om een indringend verhaal te vangen tussen twee kaften. Natuurlijk wil ik een groot lezerspubliek bereiken en als er tussen die lezers maar een enkeling is die ik met mijn schrijverij hoop en moed kan bieden dan durf ik aan mezelf daarvoor best een schouderklopje uit te delen. 

Als schrijver ben ik 'maker' en als enthousiast vrijwilliger ben ik een doener. Toch lijkt het één niet ver van het ander af te liggen. Ik ben evenveel bedenker als kunstenaar besef ik weleens. Ik schilder met woorden e...

Lees meer en reageer.

De aangekondigde zomerstop bij publieke omroep Max geeft mij de gelegenheid me te bezinnen op wat ik zal vertellen als ze me misschien uitnodigen voor hun programma dat begin september weer zal starten.  

Tijd voor Max gaat binnenkort even met vakantie. Martine van Os en Sybrand Niessen en hun redactie moeten even op adem komen van alles wat er zo door het jaar heen op hun pad komt en waarvan z...

Lees meer en reageer.

Heel lekker in het ritme van blogs schrijven zit ik niet. Het Epilepsiefonds verwacht slechts een keer per maand een bijdrage en die heb ik allang ingeleverd. Wachten is op het moment dat het gepubliceerd wordt, dan gaat de termijn van een maand weer in.  De blog die ik bijhoud op deze pagina kan ik natuurlijk wel dagelijks vullen, maar het moet wel ergens over gaan.  Het is even stil op het gebied van manuscripten en uitgevers. Er is me te verstaan gegeven ...

Lees meer en reageer.